• Szlaki turystyczne - Województwo lubuskie

SZLAK CZERWONY
BYTOM ODRZANSKI - ZIELONA GÓRA- MILSKO - ZBASZYNEK - MIEDZICHOWO

ODCINEK: Zielona Góra - Droszków - Zabór - Dąb Napoleona - Milsko (prom)

Kategoria szlaku: pieszy, przyrodniczy, historyczny, dla rowerzystów, do jazdy konnej

Odcinek szlaku zaczyna się za pętlą MZK na ulicy Wrocławskiej w Zielonej Górze.

Szlak czerwony wraz zielonym przechodzą przez ulicę Wrocławską - jedną z głównych arterii komunikacyjnych miasta, a także drogi dojazdowej do obwodnicy. Wchodzimy w las mieszany, po około 200 metrach marszu warto zobaczyć z prawej strony dziki stawek. Po około 700 metrach dochodzimy do Ośrodka Jeździeckiego Uniwersytetu Zielonogórskiego w dzielnicy Raculka. Jeszcze we wczesnych latach 90. XX wieku - schowany w lesie stanowił niebywałą atrakcję dla wielbicieli jazdy konnej. Obecnie sąsiaduje z osiedlem domków i stracił trochę ze swojego uroku. Zajęcia z jazdy konnej są jednak nadal prowadzone.

Szlak odbija lekko w lewo i prowadzi nadal wraz ze szlakiem zielonym ulicami Stajenną, Strzemienną i Karową do kładki nad obwodnicą Zielonej Góry i pętli autobusowej na osiedlu Śląskim. Za pętlą szlaki towarzyszą sobie w lesie jeszcze przez około 500 metrów. Wtedy szlak zielony odbija w lewo, zaś nasz czerwony w prawo. Po niecałych 200 metrach, skręca w lewo w idącą momentami stromo pod górę ścieżkę leśną. Doprowadza nas ona łukami aż do zjazdu z obwodnicy w stronę Starego Kisielina. Obwodnica Zielonej Góry była już dawno w planach rozrastającego się miasta. Pierwszy jej fragment został oddany do użytku kierowców na początku lat 90. XX wieku. Kolejne m.in. modernizacja tzw. Trasy Północnej (korytarz w stronę granicy z Niemcami) oddawane były do końca wieku. Do realizacji pozostał jeszcze łącznik w kierunku Wilkanowa (droga do Żar i Żagania). Od szosy szlak odchodzi w lewo w stronę Starego Kisielina. Ulicami Sadową a później Wiosenną omijamy główną drogę.

STARY KISIELIN - wieś podzielonogórska z XIII wieku. Jej nazwa - Kyselin - po staropolsku oznaczała szałas. Należała do rodów rycerskich: Schoffów, Burkersdorfów, Tschammerów, Stentschów a od wieku XVII do Stoschów. W XIX wieku rodzina ta zbudowała we wsi wspaniały piętrowy dwór, będący od 1945 r. siedzibą Archiwum Państwowego. We wsi znajduje się stacja kolejowa (linia m.in. do Zielonej Góry i Nowej Soli). Wędrujemy dalej malowniczym traktem obsadzonym drzewami owocowymi aż do stacji przekaźnikowej. Następnie szlak prowadzi nas do działek ogrodowych, które mijamy z prawej strony. Wchodzimy w las mieszany i iglasty. Wędrujemy w nim aż do nasypu kolejowego linii z Zielonej Góry do Nowej Soli. Na polance przed lub za przejściem pod torami znajduje się dobre miejsce na odpoczynek.

Za przejściem pod torami należy kierować się w prawo pod kątem 45o w stronę znaków namalowanych na sośnie. Tam należy zachować również szczególną uwagę i kierować się dalej za znakami. Po przejściu ścieżka łącznikową przez młody las dochodzimy do drogi leśnej z PGR w Nowym Kisielinie. Skręcamy w prawo i drogą tą idziemy dalej aż do skrętu szlaku w lewo. Szlak po pewnym czasie przechodzi nad Zaborskim Potokiem, a następnie lasem iglastym i momentami mieszanym doprowadza nas malowniczymi ścieżkami do Jeziora Droszkowskiego. Zbiornik ten kilkadziesiąt lat temu był jednym z ulubionych miejsc sobotnio - niedzielnego wypoczynku zielonogórzan. Był tam pomost i wypożyczalnia sprzętu pływającego, a także kilka domków letniskowych. Mijając z prawej strony plażę, skręcamy w lewo w malowniczy wąwóz (można także iść jego górą). Po około kilometrze dochodzimy do zabudowań we wsi Droszków. Szlak dochodzi do drogi z Droszkowa do Czarnej i skręca w lewo. Asfaltem dochodzimy do pętli MZK (linia 25) i drogi głównej z Zielonej Góry do Milska. Z Droszkowa do Zielonej Góry można wrócić autobusem MZK do Dworca PKP.

DROSZKÓW - pierwsze wzmianki o wsi pochodzą jeszcze z XIII wieku jako małym przysiółku przy drodze do Zaboru i Przytoku. Rozrosła się znacznie dopiero w XIX i XX wieku. Szlak tuż za gospodą skręca w prawo, przechodzi przez drogę asfaltową do Milska i Zaboru, mija kościół i wchodzi w leśną drogę. Po opuszczeniu lasu przed nami wyłania się piękna i rozległa (ponad 180 stopniowa) panorama okolic Łazu (po lewej) i Zaboru (na wprost i po prawej). Idziemy cały czas głównym traktem (uwaga na niektórych mapach omyłkowo jest on zaznaczony jako droga jezdna) wśród pól, łąk i sadów owocowych. Szlak wchodzi do Zaboru ulicą Polną (po lewej zabytkowy cmentarz), po czym skręca w lewo (ul. Chłapowskiego) w stronę głównego placu przy wjeździe do pałacu i przystanku PKS.

ZABÓR - siedziba urzędu gminy; pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z XVI wieku. W 1553 r. panami Zaboru był ród Tschamerów wywodzących się z rycerskiego rodu Czamborów. Nazwa wzięła się od położenia miejscowości "za borem sosnowym". Największa atrakcją jest wczesnobarokowy pałac zbudowany przez grafa Jana Henryka Dunnewalda - dziś mieszczący sanatorium dla dzieci. Architekt pałacu wzorował się na rezydencjach francuskich i otoczył go fosą - dziś suchą - o szerokości 15 m i głębokości 3 m. Z tyłu za pałacem rozpościera się duży park (niestety nie zadbany) o symetrycznym układzie alei. Idąc główna aleja dojdziemy do jeziora Liwno. Po Dunnewaldzie rezydencja miała jeszcze kilku właścicieli, między innymi należała do Fryderyka Augusta Cosela - syna Augusta Mocnego i słynnej hrabiny Cosel, a także czeskiego magnata Franciszka Pachta. Przed II wojna światową właścicielem pałacu była eks-cesarzowa Niemiec Hermina Schonaich. Od czerwca 1998 roku pałac nosi imię rycerzy zakonu maltańskiego. Oprócz pałacu można obejrzeć pseudogotycki kościół św. Józefa, zbudowany w 1905 roku oraz kilkanaście XIX wiecznych domów.

Z Zaboru można wrócić do Zielonej Góry autobusem PKS (kursy z Milska i Dąbrowy/Czarnej). Zabór jest ważnym węzłem szlaków turystycznych (czerwonego, niebieskiego i żółtego - patrz osobne opisy). Staraniem Oddziału PTTK w Zielonej Górze postawiono drogowskazy i mapki infrastruktury turystycznej w tym malowniczym zakątku Ziemi Lubuskiej. Nasz szlak czerwony prowadzi nas wraz ze szlakiem niebieskim najpierw drogą asfaltową w kierunku Milska. Za Urzędem Gminy skręca w lewo. Mijamy po prawej stronie staw, następnie przechodzimy mostkiem i skręcamy w lewo (uwaga na oznakowanie). Drogą na którą weszliśmy idziemy ponad 2,5 kilometra cały czas prosto mijając kilka skrzyżowań leśnych. Ostatni prosty odcinek wiedzie skrajem lasu i pola. Prowadzi on do skrzyżowania i drogowskazu. Tam zaczyna się ścieżka przyrodnicza do DĘBU NAPOLEONA. Ścieżką idziemy najpierw wąwozem w dół, a następnie skręcamy w lewo. Pod Dębem Napoleona znajduje się stolik dla turystów. Dąb napoleona - ponad 700 letni dąb szypułkowy, 20 metrów wysokości, 11 metrów w obwodzie, obecnie pomnik przyrody. Naprzeciwko znajdują się rozległe łąki nadodrzańskie, a w głębi leniwie płynie Odra.

Ze skrzyżowania skręcamy idąc z Zaboru w prawo, zaś wracając spod Dębu Napoleona w lewo w stronę ściany lasu. Droga prowadzi najpierw polem, a następnie lasem. Cały czas po lewej stronie w dole znajduje się dolina rzeki Odry. Mijamy kolejny ciekawy pomnik przyrody Dąb Kapral.

Leśnicy szukający Dębu Napoleona początkowo myśleli, że to właśnie to drzewo. Po znalezieniu właściwego "Napoleona" jeden z odkrywców miał stwierdzić, że ten dąb to tylko Kapral w porównaniu z potęgą i wiekiem Napoleona. Nazwa pozostała do dzisiaj. Od Kaprala idziemy lasem do skrzyżowania leśnego, na którym skręcamy w lewo. Po około 1,5 kilometra opuszczamy las i idziemy polami w stronę wsi Milsko. MILSKO - wieś położona na skarpie Odrzańskiej, z ciekawym kościołem z XVIII w. z neogotycka wieżą i zabytkowym cmentarzem z licznymi niemieckimi nagrobkami.

Szlak doprowadza nas najpierw do przystanku PKS (możliwość powrotu do Zielonej Góry), a następnie drogą asfaltową do przeprawy promowej w Milsku. Wcześniej mijamy szlak niebieski biegnący brzegami Odry do wsi Dąbrowa a dalej w stronę Otynia. W miesiącach letnich można wybrać się promem na drugą stronę Odry do Bojadły (powrót z powrotem do Milska lub do Zielonej Góry przez Sulechów autobusem PKS). Na drugim brzegu Odry szlak czerwony prowadzi dalej do Miedzichowa.

INFORMACJE O NOCLEGACH

Nocleg w okolicach Droszkowa i Zaboru oferuje Polskie Towarzystwo Schronisk Młodzieżowych w Przytoku tel. 327 43 15, schronisko czynne cały rok, położone w przepięknym parku obok Pałacu, na miejscu kuchenka do przygotowywania posiłków, tuż obok przystanek PKS (linia Zielona Góra - Zabór- Milsko - Dąbrowa), liczne sklepy spożywcze.

W eksplorowaniu szlaku przydatne będą mapy np. "Województwo Lubuskie", "Dookoła Zielonej Góry" - wydawnictwa Sygnatura

Jarosław Wnorowski, PRZEWODNIK PO ZNAKOWANYCH SZLAKACH TURYSTYCZNYCH OKOLIC ZIELONEJ GÓRY
Wydano staraniem Polskiego Towarzystwa Turystyczno - Krajoznawczego, Oddział w Zielonej Górze, ul. Kupiecka 17
Publikowanie treści informatora jest dozwolone jedynie za zgodą wydawcy i z podaniem źródła.
Opracował: Jarosław Wnorowski©
ZIELONA GÓRA - marzec 2003 r.