 |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
SZLAK NIEBIESKI ZG 3001 - n
Kategoria szlaku: pieszy, przyrodniczy, historyczny, dla rowerzystów Odcinek szlaku zaczyna się na skwerze naprzeciwko wejścia do Dworca PKP. Szlak biegnie ulicami Bema i Staszica, za hotelem Polan i pływalnią, skręca w ulicę Wyspiańskiego, gdzie znajduje się schronisko młodzieżowe PTSM (na terenie Międzyszkolnego Ośrodka Sportu). Od schroniska szlakowi niebieskiemu towarzyszy zielony (tzw. mała pętla zielonogórska). Mijamy pętlę autobusową i akademik Uniwersytetu Zielonogórskiego. Tu szlak niebieski skręca w lewo i przechodzi przez przejazd kolejowy na linii do Wrocławia. Szlak zielony skręca zaś w prawo. Po prawej stronie mijamy ogródki działkowe, po lewej zaś schronisko dla bezdomnych zwierząt. Szlak przechodzi po kilkuset metrach tunelem pod obwodnicą Zielonej Góry na drodze nr 3 z Jakuszyc do Świnoujścia - będącej jedną z najważniejszych arterii komunikacyjnych Polski. Towarzyszą nam również znaki leśne na drodze pożarowej. Szlak schodzi z głównego traktu, skręca w prawo po czym w lewo i wchodzi na równoległą ścieżkę biegnącą przez młody las (uwaga mało znaków). Traktem tym wędrujemy przez najbliższe 2 kilometry, aż do skrzyżowania gdzie napotykamy znaki ścieżki przyrodniczej oddanej do użytku w 1999 r. (biały kwadrat z zieloną ukośną kreską w środku). Na tym skrzyżowaniu skręcamy w prawo i po około 1 kilometra dochodzimy do leśniczówki w Starym Kisielinie. Znajduje się tam ośrodek sanatoryjny dla dziko żyjących zwierząt (tel. 3209-369). Znalezione ranne zwierzęta trafiają pod opiekę leśniczego i lekarza weterynarii, aby po kuracji mogły wrócić do naturalnego środowiska. Część zwierząt trafia do zoo. Naprzeciwko leśniczówki znajdują się ciekawe tablice edukacyjne dotyczące gospodarki leśnej np. ptasi budzik, opisy grzybów, a także ławki pod wiatami i miejsce na ognisko. Wszystkie te udogodnienia czynią to miejsce idealnym miejscem do odpoczynku na trasie. Przecinamy drogę ze Starego Kisielina do Janów i Przytoku. Szlak wędruje teraz wyraźnym traktem wzdłuż ściany lasu iglastego, a także pomiędzy polami i sadami. Po 2,5 kilometrach dochodzimy do malowniczego wąwozu, którym schodzimy do drogi z Przytoku do Droszkowa. Skręcamy w lewo i po niecałych 500 metrach dochodzimy do drogi asfaltowej w Przytoku. Skręcamy w lewo i po około 300 metrach za domem nr 1b skręcamy w prawo. Drogą asfaltową, nie skręcając w prawo można dojść do centrum Przytoku, gdzie znajduje się m.in. schronisko PTSM, pałac oraz kilka sklepów spożywczych, hotelik i przystanki PKS - kursy do Zielonej Góry).<[> PRZYTOK - wieś ze wczesnego średniowiecza, jednak pierwsze dokumenty pisane pochodzą z 1408 r. Należała do rodu von. Qvossów i Stentschów. Warty zobaczenia jest pałac neorenesansowy budowany w latach 1864 - 1867. Mieści się w nim obecnie Ośrodek Szkolno - Wychowawczy. Koło pałacu znajduje się park krajobrazowy z 1792 r. a przy drodze do Starego Kisielina - ufundowany przez Stentschów kościół z 1778 r. (dawny ewangelicki). Na plebani w latach 1818-1832 mieszkała muza Goethego - Wilhelmina Walch. Mijamy kilka domów i idziemy polną drogą równolegle do drogi asfaltowej do Łazu, która towarzyszy nam z prawej strony. Dochodzimy do małego skrzyżowania dróg. Na horyzoncie a wprost ukazuje się nam charakterystyczna leśna ambona myśliwska. Za ogrodzeniem skręcamy w lewo a później w prawo, w stronę ściany lasu. Ścieżką oddzielającą las od pól uprawnych wędrujemy około 1 kilometra aż do ambony myśliwskiej. Idziemy dalej prosto, aby po niecałych 250 metrach skręcić w idącą pod górę niewielką przecinkę. Uwaga na tym odcinku brak jest jakichkolwiek znaków. Po wspięciu się na górę niewielkiego wzniesienia idziemy dalej za znakami. Po kilkuset metrach skręcamy w prawo i wchodzimy na ścieżkę prowadzącą to w górę to w dół malowniczymi wąwozami rozpościerającymi się pomiędzy zboczami wzniesień. Odcinek ten dostarcza wielu wrażeń estetycznych dla miłośników przyrody i leśnej scenerii. Zobaczyć na nim można m.in. porośnięte krzakami jagód i paproci wzgórza, resztki sadów owocowych w środku lasu (!?), idylliczny potok, alejki brzozowe. Po wyjściu z lasu na rozległą polanę należy iść dalej prosto w stronę linii energetycznej drogą, która odchodząc później lekko w prawo, doprowadza nas do wsi Łaz. Po lewej stronie rozpościera się piękna rozległa panorama w kierunku północnym. Dwie charakterystyczne wieże należą do firmy Rockwool w Cigacicach nad Odrą. ŁAZ - dawna osada przewoźników na trasie przeprawy na Odrze, pierwsze pisemne wzmianki pochodzą z 1376 r. Łaz należał do właścicieli pobliskiego Zaboru. We wsi Łaz należy skręcić w lewo w asfaltową drogę do wsi Wielobłota. Po niecałych 300 metrach od tablicy informującej o wyjeździe z Łazu, skręcamy w prawo w leśną drogę. Wspina się ona cały czas lekko pod górę najpierw aleją akacjową, później brzozową i ostatecznie sosnową na wzgórze. Dochodzimy do skraju lasu. Po prawej mamy ciekawą panoramę na sady owocowe i znajdującą się poniżej ich - drogę asfaltową do Zaboru. W oddali widać także leśną wieżę obserwacyjną pod Przytokiem. Ścieżką dochodzimy do skrzyżowania ze szlakiem żółtym im. 30 lecia koła MORENA. W lewo prowadzi on do wsi Wielobłota, w prawo zaś - polną drogą, razem ze szlakiem niebieskim do Zaboru. Po wyjściu z lasu ukazuje nam się ciekawy widok na Zabór (widać m.in. wieże kościoła i pałacu). Za starą transformatorownią, po dojściu do szosy asfaltowej skręcamy w lewo w ulicę Klonową biegnącą w stronę centrum Zaboru. Po lewej - mijamy neogotycki kościół parafialny. Przed nami brama wejściowa do pałacu, po lewej zaś przystanek PKS w Zaborze. ZABÓR - siedziba urzędu gminy; pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z XVI wieku. W 1553 r. panami Zaboru był ród Tschamerów wywodzących się z rycerskiego rodu Czamborów. Nazwa wzięła się od położenia miejscowości "za borem sosnowym". Największa atrakcją jest wczesnobarokowy pałac zbudowany przez grafa Jana Henryka Dunnewalda - dziś mieszczący sanatorium dla dzieci. Architekt pałacu wzorował się na rezydencjach francuskich i otoczył go fosą - dziś suchą - o szerokości 15 m i głębokości 3 m. Z tyłu za pałacem rozpościera się duży park (niestety nie zadbany) o symetrycznym układzie alei. Idąc główna aleja dojdziemy do jeziora Liwno. Po Dunnewaldzie rezydencja miała jeszcze kilku właścicieli, między innymi należała do Fryderyka Augusta Cosela - syna Augusta Mocnego i słynnej hrabiny Cosel, a także czeskiego magnata Franciszka Pachta. Przed II wojna światową właścicielem pałacu była eks-cesarzowa Niemiec Hermina Schonaich. Od czerwca 1998 roku pałac nosi imię rycerzy zakonu maltańskiego. Oprócz pałacu można obejrzeć pseudogotycki kościół św. Józefa, zbudowany w 1905 roku oraz kilkanaście XIX wiecznych domów. Szlak niebieski wraz czerwonym wyprowadzają nas z Zaboru w kierunku Milska. Czerwony skręca w lewo za Urzędem Gminy, niebieski zaś prowadzi ponad 1,5 km wzdłuż drogi asfaltowej do Milska. Następnie skręca w prawo do Jeziora Liwno. Po prawej stronie - ciekawa panorama na pałac i park. Szlak dochodzi do niewielkiego skrzyżowania. Z prawej strony przyłącza się ponownie szlak żółty (również z Zaboru). Skręcamy w leśną ścieżkę w lewo, którą wędrujemy aż do rogatek wsi Proczki. Tu - szlak żółty odbiega w prawo (do Dabrowy), niebieski zaś wchodzi do Proczek. Po dwóch kilometrach dalszej drogi dochodzimy do Milska. MILSKO - wieś położona na skarpie Odrzańskiej, z ciekawym kościołem z XVIII w. z neogotyckąwieżą i zabytkowym cmentarzem z licznymi niemieckimi nagrobkami.
W eksplorowaniu szlaku przydatne będą mapy np. "Województwo Lubuskie", "Dokoła Zielonej Góry" - wydawnictwa Sygnatura, a także mapa topograficzna Polski M-33-7/8 Zarządu Topograficznego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Jarosław Wnorowski, PRZEWODNIK PO ZNAKOWANYCH SZLAKACH TURYSTYCZNYCH OKOLIC ZIELONEJ GÓRY |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
[spis szlaków] [napisz do nas] [webmaster] 
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ODCINEK: Zielona Góra Dworzec PKP - Schronisko PTSM - leśniczówka Stary Kisielin (ośrodek sanatoryjny dla dziko żyjących zwierząt) - Przytok - Łaz - Zabór - Jezioro Liwno - Proczki - Milsko