• Szlaki turystyczne - Województwo lubuskie

SZLAK NIEBIESKI ZG 3001 - n
"Rezerwatów przyrody"
Duża Pętla Zielonogórska

ODCINEK: Zielona Góra Amfiteatr- Wzgórza Piastowskie - Wieża Wilkanowska - Ochla - Rezerwat Zimna Woda - Zatonie - Park Wiejski Zatonie - Niedoradz PKP

Odcinek szlaku zaczyna się u podnóża prawego wejścia do Zielonogórskiego Amfiteatru, przy parkingu.

Amfiteatr został zbudowany w latach 70. XX wieku. Do końca lat 90. Odbywał się tam Festiwal Piosenki Radzieckiej, podczas którego wiele sław piosenki polskiej stawiało swoje pierwsze kroki na estradzie. Od kilkunastu lat Amfiteatr gości dzieci i młodzież z całego świata na Dziecięcym festiwalu Folkloru. Scena wykorzystywana jest na wszelkiego rodzaju imprezy kulturalne. Przez kilka lat Amfiteatr gościł uczestników i słuchaczy Festiwalu Piosenki Zjednoczonej Europy. Szlak niebieski wędruje pierwsze 200 metrów z żółtym wzdłuż parkingu aż do tablicy z planem leśnej ścieżki dydaktycznej. Można nią dojść m.in. na najwyższe wzniesienie Zielonej Góry - Jagodowe Wzgórze, a dalej na Górę Wilkanowską. W lewo odchodzi ścieżka do Góry Tatrzańskiej - sztucznie wykarczowanego stoku i ulubionego miejsca uprawiania narciarstwa zjazdowego. W zimie działa wyciąg orczykowy a także mini bufet. My jednak idziemy cały czas prosto leśną ścieżką spacerową. Po około 500 metrach odbijamy lekko w lewo, dochodzimy do wiaty turystycznej, skąd pod górę wspinamy się na jedno z wzniesień wzgórz polodowcowych tzw. Wału Zielonogórskiego. Czeka nas następnie strome zejście (uwaga zimą) i skręt w prawo w ścieżkę, która zaprowadzi nas aż do podnóża Góry Wilkanowskiej. Spotkamy się tam ze szlakiem czarnym i zielonym. Szlak niebieski skręca w lewo i dość ostro pod górę, piaszczystym przesmykiem wspina się pod Wieżę Wilkanowską. Do tego miejsca można wejść nieco dłuższą lecz łagodniejszą drogą idąc szlakiem zielonym i czarnym.

GÓRA WILKANOWSKA u stóp leśnej, przeciwpożarowej wieży obserwacyjnej. Wieża zbudowana z czerwonej cegły została postawiona na górze pod Wilkanowem w 1902 roku z inicjatywy Stowarzyszenia Rzemieślników i Winiarzy. Wzór wieży zaprojektowany przez Wilhelma Kreisa z Dusseldorfu, nawiązuje do grobowca króla Ostrogotów - Teodoryka Wielkiego w Rawennie. Nadano jej imię kanclerza Niemiec - Bismarka. Obecnie pod wieżą znajduje się ważny zielonogórski węzeł szlaków turystycznych. Z głównego grzbietu Góry Wilkanowskiej można dostrzec ciekawą panoramę na południe. Przy dobrej pogodzie widać Hutę Miedzi w Głogowie. Z wieży szlak odchodzi najpierw drogą asfaltową a następnie leśną ze szlakiem zielonym, czerwonym i czarnym. Pierwszy w lewo odbija szlak zielony, a następnie po około 300 metrach; w piaszczystą dróżkę - niebieski. Przed nami ponad 1,5 kilometra marszu piaszczystą drogą. Z lewej strony doskonale widać wzniesienie Góry Wilkanowskiej z Wieżą. Dochodzi do nas z lewej strony szlak zielony, z którym wędrujemy wspólnie przez najbliższy kilometr. Na skrzyżowaniu szlak zielony skręca w prawo, niebieski zaś cały czas wiedzie prostą drogą aż do Ośrodka Jeździeckiego Podkowa na obrzeżach wsi Ochla. Ośrodek powstał w latach 90. XX wieku, w środku znajduje się bufet. Szkoli młodych adeptów jazdy konnej. Dysponuje miejscem na ognisko. Kontynuując wędrówkę mijamy Ośrodek Wypoczynkowy Lasów Państwowych (obecnie nieczynny) i dochodzimy do drogi głównej z Zielonej Góry do Ochli obok przystanku MZK i PKS. Z prawej strony dochodzi do nas na kilkaset metrów szlak zielony (możliwość dojścia do Parku Etnograficznego Skansenu w Ochli).

OCHLA - wieś podzielonogórska z XIII wieku z kościołem wczesnogotyckim zbudowanym z kamienia i rudy darniowej. W południowej części wsi, obok drogi do Żagania znajdują się fragmenty klasycystycznego zespołu pałacowego z XVIII wieku z parkiem.

Szlak niebieski biegnie dalej przez około 2 km drogą, po czym za cmentarzem skręca w lewo w stronę lasu. Przed nami długa wędrówka lasem iglastym i mieszanym. Mijamy m.in. nasyp dawnej linii kolejowej z Zielonej Góry do Szprotawy (po torach już ani śladu), a także Potok Pustelnik, na którym istniały liczne młyny wodne. Szlak wychodzi na drogę asfaltową z Kiełpina do Drzonkowa. Idziemy nią kilkaset metrów, a następnie po jej przekroczeniu wchodzimy na obrzeża Rezerwatu Zimna Woda. Rezerwat powstał w 1959 roku i ma powierzchnię ponad 87 hektarów. Obejmuje podmokły, bogaty w leśne pnącza las z olszą czarną, jesionem, grabem, brzozą, a także sosną i świerkiem. Traktem leśnym, obsadzonym potężnymi okazami drzew dochodzimy do drogi z Zielonej Góry do Zatonia.

ZATONIE - wieś z XIII wieku, własność rodziny Kiteliczów, a później Baltazara Unruha i rodziny Talleyrand spokrewnionej z Napoleonem. Idziemy dalej aż do przystanku MZK, po czym skręcamy w lewo. Na zakręcie mijamy ruiny dawnej XIII wiecznej kaplicy. Przed nami Park Wiejski (od 1958 do 1992 roku rezerwat przyrody Zatonie) z ruinami Pałacu Rodziny Unruhów. Pałac zbudowano w latach 1685-1689 dzięki zabiegom Baltazara Unruha. W 1840 roku teren Zatonia wraz z innymi wsiami stał się własnością księżnej Talleyrand. Park pałacowy został zaprojektowany przez berlińskiego architekta - Piotra Lennego, który zbudował także oranżerię. Pałac spłonął podczas działań wojennych w 1945 roku.

Idziemy przez park, towarzyszy nam przez krótki czas szlak czarny do Drzonkowa. Rozstajemy się z nim na drodze asfaltowej z Zatonia do wsi Niedoradz. Szlak prowadzi dalej fragmentami lasem i drogą biegnącą wśród lasów, a później pól aż do przejazdu kolejowego w Niedoradzu. Za kilka lat tuż przed przejazdem kolejowym będzie przebiegać druga część obwodnicy Nowej Soli i ciągu komunikacyjnego z węzła drogowego pod Niedoradzem. Odcinek szlaku kończy się przy stacji kolejowej (możliwość powrotu pociągiem do Zielonej Góry lub PKS z centrum Niedoradza (ok. 500 m. od stacji).

W eksplorowaniu szlaku przydatne będą mapy np. "Województwo Lubuskie", "Dookoła Zielonej Góry" - wydawnictwa Sygnatura, a także mapa topograficzna Polski M-33-7/8 Zarządu Topograficznego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.

Jarosław Wnorowski, PRZEWODNIK PO ZNAKOWANYCH SZLAKACH TURYSTYCZNYCH OKOLIC ZIELONEJ GÓRY
Wydano staraniem Polskiego Towarzystwa Turystyczno - Krajoznawczego, Oddział w Zielonej Górze, ul. Kupiecka 17
Publikowanie treści informatora jest dozwolone jedynie za zgodą wydawcy i z podaniem źródła.
Opracował: Jarosław Wnorowski©
ZIELONA GÓRA - marzec 2003 r.